Την περασμένη Κυριακή έφυγε ο μικρός μου φίλος που τον έλεγαν Μέγα Αλέξανδρο-Μίτσο.Ήταν το καναρινί μου καναρίνι το οποίο υπήρξε μέλος της οικογένιας μου επί 7 χρόνια.Θέλησα να κάνω αυτήν την ανάρτηση για να τιμήσω την μνήμη του.Όλα άρχισαν πριν από 7 χρόνια στο σπίτι μιας οικογενιακής μας φίλης που είχαμε πάει για επίσκεψη.Για να μην μακρυγορώ το αποτέλεσμα ήταν να βρεθώ με ένα καναρίνι το οποίο παρεπιπτώντος μου ειχάν δώσει για θηλυκό.Τα χρόνια περνούσαν και δενόμασταν όλο και περισσότερο.Εκείνος κελαηδούσε συνεχώς και μας ευχαριστούσε με αυτή του την μελωδική φωνή που τον φροντίζαμε με τόση στοργή.Ώσπου μια μέρα που ετοιμαζόμασταν να αναχωρήσουμε για τις προγραμματισμένες διακοπές του καλοκαιριού ενώ φορτώναμε τις αποσκευές στο αυτοκίνητο και είχαμε το κλουβί αφημένο λίγο παραδίπλα ένας επιτήδιος θέλησε με δόλιο τρόπο να το "κλέψει" αλλά για κακή του τύχη τον αντιλήφθηκε ο πατέρας μου!Ο καιρός περνούσε και ο μικρός μου φίλος γινόταν ολοένα και περισσότερο αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας.Το τέλος ήρθε όπως πιστεύουμε από γηρατειά και όχι από ασθένεια,τον βρήκαμε να κρέμεται με το δεξί του πόδι από το κλαρί του τι θλιβερό.Γι αυτό ΑΝΤΊΟ μικρέ μου φίλε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου