παρ'όλο που η τάξη των γαλλικών έχει πια ψιλο-διαλυθεί, με μόνο εμένα, τη διονυσία και τον παναγιώτη ως απομείναναντα βετεράνα μέλη να διατηρούν ζωντανές τις αναμνήσεις και ενίοτε και τις ίδιες τις συνήθειες που την χαρακτήριζαν, η καταγραφή των συνηθειών αυτών συνεχίζεται, ώστε κάποια στιγμή να φτάσουμε στην ολοκλήρωση των ''απάντων της τάξεως των γαλλικών''.
Οι τελευταίες εξελίξεις που ελαβαν χώρα στην εν λόγω τάξη, επηρέασαν δραματικά και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αυτής, όπως αυτά που αφορούν τη μπύρα, αλλα και ευνόησαν κάποια αλλα, όπως την παρακμή και μιλάω φυσικά για την αλλαγή του κτηρίου στο φροντιστήριο.
Τί είναι όμως παρακμή; Η ιστορία της, όσον αφορά φυσικά την τάξη μας είναι, δυστυχώς, αδιευκρίνηστη λόγω της διαφωνίας που υπάρχει ανάμεσα στους μαθητές για το ποιός έστησε τα θεμέλια της έννοιας (ποιος την πρωτοχρησιμοποιησε δηλαδη) πριν εξαπλωθει σαν θανατηφόρος ιός και καταλάβει όλη την τάξη... Οι ρίζες της έννοιας αγνοούνται λοιπόν και γι'αυτό τις προσπερνάμε. Και ξαναρωτώ: Τι είναι παρακμή; Ας αρχίσουμε με την έννοια που αφορά τα αντικείμενα και έπειτα να περάσουμε στους ανθρώπους, που είναι πιο δύσκολη έννοια. Είναι ίσως αυτό που χαρακτηρίζει ένα αντικείμενο παλιό και κατεστραμμένο (αλλα ακόμα σε χρήση), ένα πράγμα κακόγουστο ή προχειροφτιαγμένο, αλλα κυρίως ένα αντικείμενο φτηνό, που χρησιμοποιέιται μόνο επειδή είχε ή έχει καλή τιμή και όχι επειδή έχει άλλα καλά χαρακτηριστικά. Παρακμιακό είναι ένα αντικειμενο παρωχημένο και ξεπερασμένο, βρόμικο ή παρατημένο, αμφίβολης αισθητικής και χρησιμότητας.
Παραδείγματος χάρη, μια πολυκατοικία που έχει ξεβάψει και βρωμίσει, που το ασανσερ έχει ξεχαρβαλωθεί, τα φώτα έχουν καεί και οι διάδρομοι βρομάνε, που οι πόρτες διακοσμούνται από κίτς παλιομοδίτικα πόμολα, τότε η συγκεκριμένη πολυκατοικία είναι το ιδανικό παράδειγμα ενός παρακμιακού κτηρίου. Ενα μαγαζί που πουλάει πράγματα μόνο κάτω των 5 €, κυρίως μπιχλιμπίδια κίτς ή απλώς κακόγουστα, που είναι τόσο κακής ποιότητας που διαλύονται με την πρώτη χρήση, αντικείμενα εταιριών που δεν τις έχεις ξανακούσει αλλα σου θυμίζουν άλλες εταιρίες και αντικείμενα που φαίνονται χρήσιμα αλλα δεν είναι. Αν το μαγαζί έχει μια χωριάτικης αισθητικής πινακίδα με έντονα διαφορετικά χρώματα αλλα πληροί καιόλες τις παραπάνω προϋποθέσεις, τότε τόσο το μαγαζί όσο οι μάρκες των προϊόντων, όσο τα ίδια τα προϊόντα αλλα και οι πελάτες του μαγαζιού είναι παρακμιακής φύσεως.
Όσο για την παρακμή που χαρακτηρίζει ένα άτομο, αυτήν μπορείτε να την εντοπίσετε όταν συνοδεύεται από τα παρακάτω χαρακτηριστικά: Το άτομο είναι σνήθως μεγάλο σε ηλικία (χωρίς αυτό να ημαινει οτι δεν υπάρχουν π.χ. παρακμιακά παιδιά ή παρακμιακοί έφηβοι), βαριεστημένο, ίσως παχύσαρκο και βουλιμικό, με ελάχιστους στόχους και μεχρι τώρα επιτυχίες στη ζωή του, στάσιμο, χωρίς εξέλιξη, που καταδέχεται να μένει σε παρακμιακά κτήρια, να συναναστρέφεται άλλους παρακμιακούς ή να αγοράζει/πουλάει/χρησιμοποιεί παρακμιακά πράγματα, που είναι ''μπακάλικα'' φιλάργυρο με μικρές ποσότητες χρήματος, παλιομοδίτικο, χωρίς κάποιου είδους γούστο. Αυτά είναι περίπου τα χαρακτηριστικά ενός δια βίου παρακμιακού, όπως π.χ. ο φωνακλάς χοντρός μπακάλης της γειτονιάς σας με το βρώμικο μαγαζί και τα μισο-σάπια αλλα πανάκριβα φρούτα. Υπάρχουν όμως και απλές στιγμές παρακμής για τον καθένα μας και γι'αυτό μπορώ να πώ πως όλοι μας εχουμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας υπάρξει παρακμιακοί. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που διακρίνουν μια παρακμιακή πράξη, εκτός από τα παραπάνω, που χαρακτηρίζουν μια παρακμιακή ζωή, όπως φιλαργυρία, χωριατιά, κακογουστιά, βαριεστιμάρα, ίσως και χαζομάρα της στιγμης που σε ωθεί να κάνεις κάτι ηλίθιο και κα'επέκασην παρακμιακό. Kαι εγώ είμαι πολυ΄παρακμιακος που εκατσα και το εγραψα ολο αυτο και εσεις ακομα περισσοτερο που κατσατε και το διαβασατε.
Αυτά.
